yerikləmək

f.

1. Hamiləlik dövründə ağız dadının azması nəticəsində turşu və ya başqa şeylərə ehtiyac hiss etmək. Onun anası yerikləyəndə aslan ətinin kababını yemiş imiş. M. İ..

2. məc. Bir şeyin həsrətində olmaq, bərk istəmək, həris olmaq. <Koroğlu dedi:> Koroğlu fərmanı mərdi-mərdanə; Dəlilərim yerikləyir al qana. «Koroğlu».